ပုထုဇဥ္

ထရံေလးတစ္ခ်ပ္သာျခားထားတဲ့

ႏွစ္ခန္းတြဲအိမ္ေလးမွာေနထုိင္ၾကတဲ့မိသားစုႏွစ္စုလုံးကအိမ္ငွားေတြခ်ည္းပင္။အိမ္ရွင္ကေတာ့

ျမိဳ့ျပမွာေနထုိင္ျပီးသုံးလတစ္ခါေလာက္မွာလာတတ္ျပီးအိမ္ရဲ့အေနအထား၊အိမ္ငွားေတြရဲ့ေနမႈထုိင္မႈ

အိမ္လခကိစၥ၊မ်ားကုိလာေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိခဲ့သည္။

သာမန္ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ကေလးမုိ့ရပ္ကြက္ေလးဟာထစ္ခနဲဆုိေပါက္ကြဲလြယ္ျပီးအရုိင္းဆန္ေန

တတ္ေတာ့သည္။အိမ္ကေလးေတြ၊တဲကေလးေတြကလဲတစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္ထိလုမတတ္ကပ္ေန

ေသာေၾကာင့္မီးေရးထင္းေရးလဲစုိးရိမ္စရာေကာင္းေနေတာ့သည္။လမ္းကေလးေတြကလဲက်ဥ္းလြန္း

ေနသည္မုိ့အေရးရယ္အေၾကာင္းရယ္မွာမီးသတ္ကား၀င္ထြက္ဖုိ့ေတာင္သိပ္မလြယ္ကူလွ။

ထုိလမ္းက်ဥ္းေလးေတြေပၚမွာေတာ့ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းႏွင့္ေဆာ့ကစားေနေသာကေလးမ်ား၊

ကေလးခါးထစ္ခြင္ခ်ီထားေသာမိန္းမမ်ား၊စက္ဘီး၊ဆုိက္ကားမ်ားျဖင့္ရွုပ္ေထြးေနေတာ့ေလသည္။

ထုိႏွစ္ခန္းတြဲအိမ္ကေလး၏ျပသနာသည္ရပ္ကြက္ကေလး၏အရက္ဆုိင္မွစတင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

အရက္ဆုိင္ဟုဆုိေသာ္လည္းေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္အျမည္းေလးမ်ားႏွင့္အရက္ျဖဴကုိသာအဓိကထား

ေရာင္းေသာဆုိင္ကေလးပင္။

ထုိႏွစ္ခန္းတြဲေလးမွအိမ္ေထာင္ဦးစီးႏွစ္ေယာက္စလုံးကအရက္ၾကိဳက္တတ္ပုံခ်င္းေတာ့တူညီၾကေလသည္။

တစ္ဖက္ခန္းမွတစ္ေယာက္ကရပ္ကြက္ကေလးမွာပဲဆုိက္ကားနင္းျပီးအျခားတစ္ဖက္ခန္းမွတစ္ေယာက္

ကေတာ့ပန္းရံၾကံဳလွ်င္ပန္းရံ၊လက္သမားၾကံဳလွ်င္လက္သမား၊ေရတြင္းတူးၾကံဳလွ်င္ေရတြင္းတူးျဖင့္ေဘာက္

လုပ္ေနေသာေဘာက္သမားတစ္ေယာက္ပင္။

ထရံေလးတစ္ဖက္သာျခားထားေသာႏွစ္ခန္းတြဲအိမ္ကေလးမုိ့တစ္ဖက္ကဘာလုပ္လုပ္တစ္ဖက္က

သိေနၾကားေနရေတာ့သည္။အရက္ဆုိင္ေလးမွာညေနတုိင္လွ်င္ထုိအခန္းႏွစ္ခန္းမွေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္

ႏွင့္အတူသူတုိ့၏မိန္းမမ်ား၊ကေလးမ်ားကပါလုိက္ထုိင္ၾကေတာ့သည္။ထရံေလးျခားအခန္းတြဲေလးမွာအတူ

တကြေနေနၾကေသာ္လည္းထုိမိသားစုေလးႏွစ္စုဟာတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးစကားမေျပာၾကတာႏွစ္ေပါက္ခဲ့ေပျပီ။

တစ္ေန့မွာေတာ့ထုိေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ဟာအရက္ဆုိင္ေလးထဲမွာအေႏွာင့္အသြားမလြတ္ေသာစကား

လုံးမ်ားျဖင့္တုိးတုိက္မိၾကျပီးထုိးၾကိတ္ၾကေတာ့အတူပါလာသူမိန္းမမ်ားကလည္းႏွုတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါးျဖင့္

အရက္ဆုိင္ေလးတစ္ခုလုံးပြင့္ထြက္သြားေအာင္ေသာေသာညံခဲ့ၾကေတာ့ေလသည္။

သနားစရာေကာင္းေလသည္ကသူတုိ့၏အရြယ္မေရာက္ေသးေလေသာကေလးေလးမ်ားပင္။

စက္ေသြးတုံးသနပ္ခါးေရက်ဲေလးျဖင့္၊အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းအကၤီ်အႏြမ္းေလးျဖင့္၊လြယ္အိတ္အစုတ္ေလးျဖင့္

မုန့္ဖုိးမပါပဲေက်ာင္းသြားခဲ့ရသလုိ..ကေလးမ်ားႏွင့္မအပ္စပ္ေလေသာအရက္ဆုိင္မွာလဲလူၾကီးမ်ားႏွင့္အတူ

လုိက္လုိက္ထုိင္ခဲ့ရသလုိဗုိက္ဆာေနေသာ္လည္းလူၾကီးမ်ားေကၽြးမွစားရေလေသာ။ဘ၀ေလးမ်ားပင္။

ေယာက်္ားျဖစ္သူအရက္ဆုိင္ထုိင္ရာကုိမိန္းမျဖစ္သူကလုိက္မထုိင္လိ့လဲမရ။ဆုိက္ကားသိမ္းျပီးျပန္လာေသာ

ေယာက်္ား၊ေဘာက္ဆင္းျပီးျပန္လာေသာေယာက်္ား..ထုိေယာက်္ားတုိ့ကအရက္ဆုိင္ထဲေရာက္လွ်င္စည္း

လြတ္၀ါးလြတ္ေသာက္တတ္ေလေသာေၾကာင့္ပါလာသည့္လုပ္အားခေငြေလးကုိအရက္ဆုိင္ထဲမွာအကုန္

သုံးမပစ္ရေလေအာင္မိန္းမျဖစ္သူေတြကေဘးမွနားပူနားဆာျဖင့္ေယာက်္ားျဖစ္သူထံမွပုိက္ဆံေလးကုိ

ေတာင္းေနရေတာ့ေလသည္။ထုိသုိ့မွမိန္းမျဖစ္သူကအရက္ဆုိင္ကုိလုိက္ထုိင္၊ျပီးပုိက္ဆံလုိက္မေတာင္း

ခဲ့လွ်င္ေတာ့၊ထုိညအဖုိ့မိသားစုေလးရဲ့ညစာကသိပ္မေသခ်ာေတာ့။တစ္ခါတစ္ရံဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း

အရာေလးျဖင့္ထုိေယာက်္ားမ်ားကသူတုိ့၏မိန္းမမ်ားကုိကၽြဲရုိက္ႏြားရုိက္ရုိက္ၾကေတာ့ေလသည္။

သည့္အတြက္ေရွးလူၾကီးသူမမ်ားေျပာခဲ့ေလေသာအရုိးကြဲမွအသည္းစြဲ..လင္ဆုိမယားတဖားဖားဆုိတာ

ဒါကုိေျပာတာပဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

လူ၏စိတ္၊လူေတြ၏စိတ္ခံစားမႈမ်ားသည္ဆင္းရဲ၊ခ်မ္းသာတာႏွင့္မဆုိင္ပဲတခ်ိဳ့ေနရာေတြမွာေတာ္ေတာ္မ်ား

မ်ားသြားတူေနတတ္ေတာ့သည္။တစ္ေန့မွာတစ္ဖက္ခန္းမွ(၁၄လက္မTVေလးႏွင့္EVDစက္)ေလးကုိတပ္ဆင္

လုိက္ေတာ့အျခားတစ္ဖက္ခန္းမွအ့ံၾသသြားရေတာ့သည္။ထရံေလးတစ္ဖက္သာျခားေသာ္လည္းထုိTVႏွင့္

ေအာက္စက္သတင္းကုိတစ္ဖက္ခန္းမွလူမ်ားကအျခားတစ္ဖက္ခန္းမွလူမ်ားမသိေအာင္သတင္းၾကိဳမထုတ္

ျပန္ဘဲတိတ္တိတ္ေလးဖန္တီးလုိက္ၾကျခင္းပင္။တစ္ဖက္ခန္းမွာေတာ့ညဘက္ဆုိအေခြေတြထုိးၾကည့္ၾက။

ရပ္ကြက္ထဲမွလာၾကည့္ၾကသူေတြျဖင့္စည္ကားေနသလုိ၊အျခားတစ္ဖက္ခန္းမွာေတာ့တိတ္ဆိတ္ျငိမ္ကုပ္

ေနရေတာ့ေလသည္။သည္အတြက္လူေတြ၏စိတ္မွာထူးဆန္လွေပသည္။TVမ၀ယ္ႏုိင္ေသးေသာအိမ္

မွေယာက်္ားကတစ္ဖက္ခန္းမွေယာက်္ားႏွင့္တစ္ဆုိင္တည္းမဆုံရေအာင္ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာပဲအရက္ဆုိင္

ေျပာင္းထုိင္ေတာ့သလုိမိသားစုလိုက္တစ္ေနရာမွာအခ်ိန္ျဖဳန္းၾကျပီးမုိးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွအသာေလးအိမ္ျပန္

အိပ္ၾကေလေတာ့သည္။သူတုိ့၏ေခါင္းထဲမွာလည္းTVႏွင့္ေအာက္စက္ကအခ်ိန္ျပည့္လႊမ္းမုိးဖိစီးေနေတာ့

ေလသည္။

ဇာတ္ေကာင္ေတြအားျပိဳင္လာၾကေတာ့ဇာတ္လမ္းေလးကပုိရုပ္လုံးၾကြလာသလုိပင္။မၾကာခင္မွာပဲTVႏွင့္

ေအာက္စက္မရွိေသာအျခားတစ္ဖက္ခန္းက(၂၁လက္မTVႏွင့္ေမာ္ဒယ္လ္ျမင့္ေအာက္စက္)ကုိဖန္တီးလုိက္

ေတာ့(၁၄လက္မTVေလးသာ)၀ယ္ထားမိေသာတစ္ဖက္ခန္းကတစ္ဖန္ျငိမ္ကုပ္သြားရျပန္ေတာ့သည္။ဘုံလုံ

တစ္လွည့္ငါးပ်ံတစ္လွည့္ျဖစ္ေနၾကျခင္းပင္။ထုိအထဲမွာအျမတ္ထြက္ၾကရသူေတြကေတာ့ကေလးမ်ားပင္။

အေဖျဖစ္သူႏွင္အတူညညအရက္ဆုိင္မွာလုိက္မထုိင္ရေတာ့သလုိTVေရွ့မွာၾကည့္ခ်င္တာကုိေအးေအးလူလူ

ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းပင္။သည္လုိႏွင့္တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္အားျပိဳင္မႈေတြကပုိျပင္းထန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။

တစ္ဖက္ခန္းကဒါကုိလုပ္လွ်င္အျခားတစ္ဖက္ခန္းကလုိက္လုပ္ေတာ့သည္။အခါၾကီးရက္ၾကီးမွာေတာင္

တစ္ဖက္ခန္းကဘုန္းၾကီးသုံးပါးကပ္လွ်င္အျခားတစ္ဖက္ခန္းကနည္းနည္းေလးပုိလုိက္ရမွဟူေသာအခံ

စိတ္ကေလးျဖင့္ဘုန္းၾကီးငါးပါးပင့္ေလေတာ့သည္။

စုတ္တီးစုတ္ခ်ာျဖင့္ျဖစ္သလုိေနခဲ့ၾကတဲ့ႏွစ္ခန္းတဲြအိမ္ကေလးဟာရွိသင့္ရွိထုိက္ေသာလူ့အသုံးအေဆာင္

ပစၥည္းမ်ားျဖင့္သပ္ရပ္မႈဘက္ကုိဦးတည္ခဲ့ေတာ့သည္။တကယ္ေတာ့တစ္ဦးကTV၀ယ္လုိ့တစ္ေယာက္က

မနာလုိစိတ္မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္လုိက္၀ယ္။တစ္ဦးကဒါလုပ္လွ်င္တစ္ေယာက္ကလုိက္လုပ္ျခင္းသည္လူ့သဘာ၀အရ

သိပ္မထူးဆန္းလွေသာ္လည္း(လူႏွင့္လူတုိ့သုံးသင့္သုံးထုိက္ေသာပစၥည္းမ်ား)ဟုမျမင္ၾကေတာ့ဘဲျပိဳင္ဆုိင္စရာ

ပစၥည္းမ်ားဟုျမင္ေနၾကျခင္းကေတာ့စိတ္ပ်က္စရာပင္။

တခ်ိဳ့ၾကေတာ့ကုိယ္ကဂီတကုိ၀ါသနာမပါ။သီခ်င္းေတာင္မွေျဖာင့္ေအာင္မဆုိတတ္။သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိလည္း

ထဲထဲ၀င္၀င္မခံစားတတ္။သုိ့ေသာ္..မိမိစိတ္ထဲကျပိဳင္ေနမိသူတစ္ေယာက္က(သူ၀ါသနာပါလုိ့သူ့ဘာသာ

ဂစ္တာ၀ယ္တီးေနတာကုိေတြ့ျပီး)ဂစ္တာတစ္လုံးကုိေကာက္၀ယ္။ရပ္ကြက္ထဲမွနည္းနည္းပါးပါးတီးတတ္

သူကုိဆရာတင္သင္ခုိင္းျဖင့္(တကယ္၀ါသနာပါလုိ့၊တကယ္ခံစားျပီးဂစ္တာတီးေနသူကုိ)အေျခာက္တုိက္လုိက္

ျပိဳင္ေလေတာ့သည္။ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြကုိအခ်ိန္မေရြးေငြကုန္ေၾကးက်ခံျပိဳင္လုိ့ရေသာ္လည္းအႏုပညာ

ဆုိေသာအရာကုိေတာ့ျပိဳင္လုိ့မရတတ္မွန္းေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ထုိသူတုိ့သိသြားရေလေတာ့သည္။

အႏုပညာဆုိတာ(သူကဒါဖန္တီးလုိက္တယ္..ငါလည္းလုိက္လုပ္ဦးမွပဲဆုိျပီးလုိက္လုပ္လုိ့မရ)

အႏုပညာဆုိတာ၀ါသနာနဲ့၊ေသြးသားထဲကလာတဲ့ခံစားမႈမုိ့ျပိဳင္ခ်င္တုိင္းျပိဳင္လုိ့ေတာ့ရမွာမဟုတ္။

(ဥပမာ..Iron Cross Band မွ Lead Guitarist ကုိခ်စ္စမ္းေမာင္ကုိအတင္းလုိက္တု၊အတငး္လုိက္ျပိဳင္ျပီးဂစ္တာ

ေတြလုိက္တီး၊ေလ့က်င့္လုပ္ေသာ္လည္းကုိခ်စ္စမ္းေမာင္လုိေတာ့(ဘယ္ေတာ့မွ)ျဖစ္လာမွာမဟုတ္။

ဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ဆုိ ကုိခ်စ္စမ္းေမာင္ဟာဘ၀တစ္ခုလုံးကုိအႏုပညာထဲမွာလႊတ္ခ်ထားခဲ့သူ။

အႏုပညာခံစားမႈပါရမီကုိဘုရားေပးေသာလက္ေဆာင္အျဖစ္ရရွိထားသူတစ္ေယာက္မုိ့ပင္)

အခုလည္းထုိရပ္ကြက္ေလးထဲမွႏွစ္ခန္းတြဲအိမ္ကေလးမွာေတာ့ရုပ္၀တထ`ဳပစၥည္းေတြကုိသူတစ္လွည့္

ကုိယ္တစ္လွည့္ျပိဳင္ေနၾကေလေတာ့သည္။သူတုိ့အခ်င္းခ်င္မွာျပိဳင္စရာအႏုပညာဆုိတာကေတာ့မရွိ။

ထုိျပိဳင္ဆုိင္ေနဆဲကာလအက်ိဳးဆက္မ်ားကေတာ့ႏွစ္ခန္းစလုံးမွေယာက်ာ္းေတြကညဆုိအရက္ဆုိင္မမွာ

အရက္သြားမေသာက္ၾကေတာ့။အိမ္မွာပဲTVၾကည့္ရင္းပုလင္းေထာင္ၾကေလေတာ့သည္။နဂုိကတည္းကမွ

ေက်ာင္းပညာေရးကုိစိတ္၀င္စားမႈအားနည္းလွေသာကေလးမ်ားကားေက်ာင္းကုိသြားတယ္ဆုိရုံမွ်သာ။

ေဖ်ာ္ေျဖေရးပစၥည္းမ်ားႏွင့္သာအခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။

ရယ္စရာေကာင္းသလုိအျမတ္ထြက္သြားသူကေတာ့ထုိႏွစ္ခန္းတြကေလးကုိပုိင္ဆုိင္ေလသာအိမ္ရွင္ပင္။

အိမ္ငွားေတြေခ်ာင္လည္အဆင္ေျပေနသည္ကုိအခြင့္ေကာင္းယူျပီးအိမ္လခတုိးေတာင္းေလေတာ့သည္။

ဘုရားေဟာတရားအရဘယ္အရာမွအျမဲမရွိသလုိလူေတြဟာလည္းရွိျခင္း၏ဒုကၡ၊မရွိျခင္း၏ဒုကၡကုိ

ဒြန္တြဲခံစားရင္း..ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္ေတြကုိဖန္တီးမိၾကရင္းေသျခင္း၏အဆုံးမွတ္ေလးရွိရာကုိ

တျဖည္းျဖည္းသြားေနၾကရတဲ့ခရီးသြားပုထုဇဥ္မ်ားမွ်သာ …။