တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲစာေရးခ်င္မိတဲ့စိတ္ေလးေတြျဖစ္ျဖစ္လာတတ္ျပန္ပါတယ္။
မင္းက..ဘာစာေတြမ်ားေရးခ်င္ေနလုိ့တုံး…ဟုတစ္စုံတစ္ေယာက္ကေမးမ်ားေမးလာခဲ့ပါက
ဟုိေရာက္သည္ေရာက္အေတြးေတြေပါ့ဗ်ာ..လုိ့သာေျဖမိမွာပါပဲ.။
တစ္ခါတစ္ရံမွာေလးနက္တဲ့စာေလးေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္ေပမယ့္..တစ္ခါတေလမွာေတာ့
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစာေလးေတြလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္ပါလိမ့္မယ္။
လူႏွင့္သူ့၀န္းက်င္..လူႏွင့္သူ့ႏုိင္ငံေတာ္အတြင္းမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အေၾကာင္းခ်င္းအရာေတြအတြက္
..ဖတ္လုိ့ေကာင္းေအာင္..ဖတ္ျပီးေတြးစရာေလးေတြခ်န္ထားခဲ့ႏုိင္ေအာင္ေရးမယ္ဆုိ..ေရးႏုိင္မယ္ဆုိရင္
ေရးစရာေတြကအမ်ားၾကီးပါပဲ..။
တစ္ခါတစ္ခါၾကျပန္ေတာ့လည္းစာႏုေလးေတြကုိေရးရတာလက္ေတြ့တယ္..အရသာထိတယ္လုိ့
ေျပာလုိ့ရမလားပဲ.။အဲဒိစာႏုေလးေတြထဲမွာတစ္ကုိယ္စာခံစားမႈေလးေတြ..အခ်စ္နဲ့ပတ္သက္
ေလတဲ့အရိပ္ေလးေတြလည္းပါေနတတ္ျပန္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့အခ်စ္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ
ခ်ေရးရတာဟာပင္ပန္းစရာေကာင္းလွျပန္ပါတယ္။သူကစိတ္ခံစားမႈ..ရင္ထဲကခံစားမႈမပါဘဲေရးေနရင္
ဖတ္သူအတြက္ဘာမွမခံစားရတဲ့စာေၾကာင္းေတြပဲျဖစ္ေနတတ္လုိ့ပါပဲ။
စာေရးမယ့္သူဟာစာမ်ားမ်ားဖတ္ရမယ္..စာစုံဖတ္ႏုိင္ရမယ္
..လုိ့ဆုိထားေလေတာ့စာဖတ္ခ်င္းဘက္
ကုိလည္းအခ်ိန္ေလးေတြဖဲ့ဖဲ့ေပးရျပန္ပါတယ္။
ႏွုတ္တစ္ရာ..စာတစ္လုံးဆုိေလတဲ့အတြက္..ကုိယ္ေရးထားတဲ့စာအေပၚမွာလည္းအျပည့္အ၀တာ၀န္
ယူႏုိင္ဖုိ့သတိဂရုထားေပးဖုိ့ေတြးေပးရျပန္ပါေသးတယ္။
ကုိယ္ေရးတဲ့စာေတြကကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းျပန္ဖတ္ဖုိ့အတြက္လား..။အမ်ားအတြက္ဆုိတာကုိ
စဥ္းစားရျပန္ေတာ့(ေရးစရာ..စင္..)ဆုိတာလုိအပ္လာျပန္ပါေတာ့တယ္။
ကုိယ္ေရးဖုိ့စင္ေလးတစ္ခုရလာလုိ့ေရးေနခ်ိန္မွာ..ငါေရးတဲ့စာေတြတုိင္းဟာေကာင္းေနရမယ္
သူမ်ားေတြေရးတာထက္ပုိလတ္ဆတ္ေနရမယ္ဆုိတဲ့စိတ္နဲ့အတင္းအက်ပ္ကုိယ့္စာေတြကုိ
ကုိယ္ဖန္တီးေနမယ္ဆုိရင္အဲဒိစာေရးသူဟာအဲ့ဒိေနရာမွာတင္က်ဆုံးသြားခဲ့ပါျပီ..။
မင္းေရးေနတာေတြ..အရမ္းေကာင္းတာပဲကြာလုိ့ေျပာသံေတြထဲမွာအာရုံေတြေမ်ာေနခဲ့ျပန္ရင္လည္း
ေနာက္ထပ္စာေကာင္းေတြကထပ္ထြက္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဖူး။
တကယ္ေတာ့စာေရးတာ..ကဗ်ာေရးတာ..ပန္းခ်ီဆြဲတာ..သီခ်င္းေရးတာ..စတာေတြဟာ
အႏုပညာေတြ..အႏုပညာကိစၥေတြမုိ့စိတ္ခံစားမႈ.(ေခတ္ျပိဳင္အာရုံခံစားမႈ)နဲ့
(ရင္ဘတ္ခံစားမႈကုိသာအဓိကထားရတာမုိ့)
နည္းပညာသင္တန္းတစ္ခုတက္သလုိမ်ိဳးသူတတ္ရင္ငါလည္းတတ္ရမယ္..
သူေရးႏုိင္ရင္ငါလည္းေရးႏုိင္မယ္ဆုိတာမ်ိဳးသြားလုပ္လုိ့မရပါဖူး။
အႏုပညာဆုိတာဗီဇပါရမီ..ဖန္တီးႏုိင္မႈစြမ္းအား..စတာေတြဟာတစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္
ဘယ္ေတာ့မွတစ္ထပ္တည္းက်တူေနမွာမဟုတ္ပါဖူး။
ကုိယ္ဖန္တီးလုိက္တဲ့အႏုပညာတစ္ခုဟာကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းၾကိဳက္ေနရုံနဲ့ျပည့္စုံမလုံေလာက္
ပါဖူး။ေကာင္း၏။ဆုိး၏ဆုိတဲ့ေ၀ဖန္ေရးကုိလက္ခံေပးႏုိင္ရပါလိမ့္မယ္။
ေ၀ဖန္ေရးဆုိတာမွာလည္းသူ့လူ..ငါ့လူဆုိတဲ့ေ၀ဖန္ေရးအစြဲကုိခြါထားေပးရပါမယ္။
တစ္ခါတစ္ခါၾကျပန္ေတာ့လည္းေရးဖုိ့အေၾကာင္းအရာေလးရွိေနေပမယ့္ငဲ့ကြက္စာနာေထာက္ထား
စရာေလးေတြေၾကာင့္ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ဘဲေမ့ထားေပးခဲ့ရျပန္တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါၾကျပန္ေတာ့လည္းTrend
အရ..အေျခအေနအရ..(နာမည္ကုိယ္ပြားကေလာင္ခြဲေလးေတြကုိ)
သုံးသင့္တဲ့အခါသုံးေပးခဲ့ရျပန္ပါတယ္။အေလးအနက္ႏုိင္ငံေရးစာေပေတြေရးေနတဲ့သူကသူ့အဲဒိကေလာင္
နာမည္နဲ့ပဲလွ်ိဳ့၀ွက္သည္းဖုိ၊
ဂမၻီရေတြကုိသြားေရးဖုိသိပ္မအပ္စပ္ေလတဲ့အတြက္သူ့ရဲ့တျခားကေလာင္ကုိယ္ပြား
ေလးကုိဖန္တီးျပီးအပ္စပ္ရာကုိခ်ေရးရျပန္ပါတယ္။
စာေရးသားၾကတဲ့အခါမွာလည္း(အႏုပညာကုိဖန္တီးေနၾကတဲ့အတြက္)လြတ္လပ္စာဖန္တီးခြင့္ရွိေနသလုိ
လြတ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ဆုိတာလည္းရွိေနျပန္ပါတယ္။သတင္းအားသန္တဲ့သူကသတင္းေရး
ဘာသာျပန္အားသန္တဲ့သူကဘာသာျပန္ကုိေရး.သုတအားသန္တဲ့သူကသုတကုိေရး..နည္းပညာအားသန္တဲ့
သူကနည္းပညာကုိေရး..ရသကုိအားသန္တဲ့သူကရသကုိေရး..ေရးလုိ့ရေနရက္သားနဲ့တခ်ိဳ့ကသူကေတာ့ရသ
ငါကေတာ့သူတ..သူကေတာ့နည္းပညာ..ငါကေတာ့ဘာသာျပန္စသျဖင့္မတူၾကတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကုိ
အေစာၾကီးကတည္းကမတူေနမွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ေရာေထြးေပးတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ(အယ္ဒီတာဆုိတာမရွိမျဖစ္လုိအပ္လာရပါေတာ့တယ္)
ဥပမာ..စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကုိဖန္တီးၾကတဲ့အခါ..အယ္ဒီတာဟာအဓိကပါပဲ။
အယ္ဒီတာဟာ၀မ္းစာျပည့္၀ရပါမယ္။သေဘာထာၾကီးရပါမယ္။ဘက္မလုိက္တတ္ရပါဖူး။
ေကာင္းတဲ့စာ..ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းအရာကိုေနရာခ်ထားေပးတတ္ရပါမယ္။ဧည့္ခန္းေဆာင္အလွလုိ
စာအုပ္ေလးကုိဖတ္ခ်င့္စဖြယ္ျဖစ္ေနေအာင္စီစဥ္ေပးတတ္ရပါမယ္။ရႈပ္ပြေနတဲ့ဧည့္ခန္းေလးတစ္ခန္းလုိ
စာအုပ္ေလးကုိေဗ်ာက္ေသာက္ဖန္တီးထားရင္(အခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္၊လူပင္ပန္းတာသာအဖတ္တင္ျပီး)
ဘယ္လုိမွအရာေရာက္မွာမဟုတ္ပါဖူး။
စာေရးခ်င္တဲ့စိတ္ေလးျဖစ္လာတာကုိအေၾကာင္းျပျပီးမင္းကဘာေတြဆရာၾကီးလုပ္ေရးေနတာ
လဲဟုေျပာလာပါက..အေစာကတည္းကေျပာသားပဲဗ်ာ..ဟုိေရာက္သည္ေရာက္အေတြးေတြ
ဆုိတာေလ..လုိ့သာျပန္ေျဖရမွာပါပဲ..။
+++++
