ေန့စဥ္ႏွင့္အမွ်နည္းပညာေတြတုိးတက္ေျပာင္းလဲလာမႈေၾကာင့္ကမၻာကုိရြာၾကီးတစ္ရြာလုိ့
အမည္ေပးခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ကမၻာရဲ့တစ္ေနရာမွာျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကုိကမၻာရဲ့တျခားတစ္ေနရာမွ
ခ်က္ျခင္းသိခြင့္ရေနသည္။ခုျဖစ္.၊ခုသိ..ခုျပန္တဳ့ံျပန္ႏုိင္ေလေသာသတင္းနည္းပညာေခတ္မုိ့
တစ္ဦးႏွင့္ါတစ္ဦးမုိင္ေထာင္ခ်ီေ၀းေနၾကရေပမယ့္လည္းအင္တာနက္ဆုိေလေသာနည္းပညာအရိပ္ၾကီး
ေအာက္မွာေန့စဥ္ျမင္ေတြ့..စကားေျပာခြင့္ရေနေပသည္။
ထုိနည္းပညာေခတ္ၾကီးထဲမွာျမန္မာ့ရုိးရာစားစရာ..ပဲျပဳတ္..ႏွင့္ပဲျပဳတ္သည္အေၾကာင္းကုိေရးၾကီးခြင္္က်ယ္
ေျပာေနျခင္းမွာရယ္စရာေတာ့ေကာင္းေနေပလိမ့္မည္..။တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ပဲျပဳတ္ပူပူေႏြးေႏြးေလးကုိ
ၾကက္သြန္ပါးပါးလွီး..ဆီစိမ္းေလးႏွင့္သုပ္ကာ..ထမင္းပူပူေလးႏွင့္စားရတဲ့အရသာေလးကုိႏွစ္ျခိဳက္မိတတ္ခဲ့
ေလသည္။
ေခတ္ေတြ..ရာသီေတြ..ဘယ္လုိပဲေျပာင္းေျပာင္းသြားေပမယ့္..အျမဲတမ္းေျပာင္းလဲမသြားတာကေတာ့
ေဟာ..ဒိက..ပဲျပုတ္..ဟူေသာေအာ္သံေလးေတြပင္။တခ်ိဳ့..ေရာင္းသက္ရင့္ေနေသာပဲျပဳတ္သည္ၾကီး
ေတြဆုိလွ်င္(ပ)သံမထြက္ၾကေတာ့ဘဲ(ဗ)သံျဖင့္..ဗဲျပုတ္..ဟုေအာ္တတ္ေလသည္။
ထူးျခားသည္ကား..မုိးေတြတစ္အားရြာေနတဲ့မနက္အရုဏ္ဦးေလး..ႏွင္းေတြတစ္အားက်ေနတဲ့အရုဏ္ဦး
ေလးမွာပဲဲျပဳတ္သည္ေလးေတြရဲ့ေစ်းေအာ္ေရာင္းသံကုိၾကားေနရျခင္းပင္..။တစ္လမ္း၀င္တစ္လမ္းထြက္
ေမွာင္နဲ့မည္းမည္းမွာေျမြပါး..ကင္းပါးမေၾကာက္..ေခြးေဟာင္သံေတြကုိဂရုမစုိက္ဘဲေခတ္အဆက္ဆက္ပဲျပဳတ္
သည္ေလးေတြပဲျပဳတ္ေရာင္းခဲ့ၾကေလသည္။ပဲျပဳတ္သည္ေလးေတြကသူမ်ားေတြအိပ္ေကာင္းေနတဲ့မနက္
ေသလီေ၀လင္းမွာထေရာင္းရသလုိ..သူမ်ားေတြညဘက္အိမ္ထဲမွာမီးမွိတ္တံခါးပိတ္အိပ္ေနခ်ိန္ၾကမွေစ်းေရာင္း
ရေလေသာ(မုန့္ဖက္ထုပ္)သည္ေလးေတြရဲ့အျဖစ္ကေတြးၾကည့္လွ်င္စိတ္၀င္စားစရာေတာ့ေကာင္းေနေလသည္။
ထုိအထဲမွာမွမိမိရဲ့သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိေျပာျပခ်င္မိေတာ့သည္။သူတုိ့ေမာင္ႏွမမွာ
မိမိႏွင့္ေက်ာင္းအတူသြားေဖာ္..မ်ာပင္..။သူတုိ့မိသားစုမွာေငြေၾကးက်ပ္တည္းလွေသာေၾကာင့္စက္ရဳံ၀န္ထမ္း
သူ့တုိ့အေဖလစာႏွင့္မေလာက္ငေသာေၾကာင့္သူတုိ့အေမကမနက္ေ၀လီေ၀လင္းဆုိပဲျပဳတ္ေတာင္းေလးေခါင္း
ေပၚရြက္ျပီးမိသားစုစား၀တ္ေနေရးဈ.သူတုိ့ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရဲ့ပညာေရစရိတ္ကုိတစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ၀င္ကူ
ေျဖရွင္းေပးရေလေတာ့သည္။
သည္ၾကားထဲမွာမိမိသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ့အေဖကေလျဖတ္ျပီးအိပ္ရာထဲလုံး၀လဲသြားသည္ေၾကာင့္
သူတုိ့တစ္အိမ္လုံး၏တာ၀န္မ်ားကုိအတန္းပညာမတတ္ရွာေသာ္လည္းဘ၀ကုိရဲရဲရင္ဆုိင္ျပီးသားသမီးေလးေတြ
ရဲ့ပညာေရးမေႏွာင့္ေႏွးရေလေအာင္ေန့ဘက္ဆုိအိမ္မွာစက္ခ်ဳပ္..မနပ္ဖက္ဆုိပဲျပဳတ္ေတာင္းေခါင္းေပၚရြက္ကာ
က်ရာဇာတ္ရုပ္ကုိမေမယတမ္းက,ေပးခဲ့ေလေတာ့သည္။
အဲဒိမွာ..ျမန္မာဗီဒီယုိရွပ္ရွင္ကားေတြထဲကလုိ့..အလယ္တန္းေက်ာင္းသားမိမိသူငယ္ခ်င္းမွာ
ရည္းစားေလးတစ္ေယာက္စထားမိရာမွ..သူ၏ရည္းစားကသူ၏အေမအား(ပဲျပဳတ္သည္)ဟု
သိသြားမွာကုိအလြန္ေၾကာက္ကာသူ့ေကာင္မေလးေနေသာလမ္းကုိမနက္မွာေစ်းသြားမေရာင္းဖုိ့
အေမျဖစ္သူအားတားျမစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ဓနီမုိးထရံကာႏြမ္းဖတ္ဖတ္သူတုိ့ရဲ့အိမ္ကေလးကုိ
သူ၏ရည္းစားအပါအ၀င္ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကုိမွဟက္ဟက္ပက္ပက္အိမ္အလည္မေခၚၾကေလေတာ့။
ကြမ္းတ၀ါး၀ါးျဖင့္တစ္ေန့ကုန္အလုပ္ေတြကုိဇယ္ဆက္သလုိလုပ္ေနရေသာသူတုိ့ရဲ့ေတာသူမသူတုိ့အေမ
ကေတာ့သူ့သားႏွင့္သမီးတုိ့ေျပာလာသမွ်ကုိမ်က္လုံးကေလးေတြေ၀ေ၀ျဖင့္ေငးၾကည့္ရင္းလုိက္ေရာ
ေပးခဲ့ေလေတာ့သည္။..
သည္လုိႏွင့္မိမိသူငယ္ခ်င္းတုိ့ေမာင္ႏွမမွာအမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္နည္းပညာတ႕ကၠသုိလ္ကုိကုိယ္စီ
ေရာက္သြားၾကေလေတာ့သည္။သူတုိ့အေဖကေတာ့သူတုိ့ဘြဲ့မရခင္မွာပဲေလျဖတ္ေ၀ဒနာျဖင့္ဆုံးပါး
သြားေလေတာ့သည္။သူတုိ့ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကုိပဲျပဳတ္ေတာင္းေလးရြက္..သူမ်ားေတြအိမ္မွာ
အ၀တ္လုိက္ေလွ်ာ္ေအာက္ေျခသိမ္းဗာဟီရေတြလုိက္လုပ္ေပး..သည္ၾကားထဲကစုေဆာင္းထာတဲ့ေငြတုိ.
.ေငြစေလးႏွင့္သား
ႏွင့္သမီးလုိလွ်င္လုိသလုိ..ေရာ့..အင့္ထုတ္ေပးခဲ့ရွာေလသည့္သူတုိ့ရ
ဲ့ေတာသူမ..အေမသည္လည္း
ဘ၀ထဲကပင္ပန္းဆင္းရဲ..ရုန္းကန္ရခဲ့မႈေတြႏွင့္အတူသားႏွင့္သမီးဘြဲ့ရျပီးကာစ..လုပ္ငန္းခြင္၀င္ခါစမွာပဲ
တိမ္းပါးသြားခဲ့ရေလေတာ့သည္..။
လူ့ေလာကအလယ္မွာသားႏွင့္သမီးကုိဘြဲ့ရပညာတတ္ေလးေတြအျဖစ္..ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္တည္
ႏုိင္ေအာင္ပဲျပဳတ္သည္အေမကတည္ေဆာက္ထားေပးခဲ့ေလသည္။
မိဘႏွစ္ပါးစလုံးမရွိေတာ့သည့္အိမ္ကေလးကုိအေၾကာင္းျပျပီးသူတုိ့ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကသူတုိ့၏အေဖႏွင့္
အေမေခါင္းခ်ခဲ့ရာအိမ္ကေလးကုိအျပီးတုိင္ေရာင္းခ်လုိက္ျပီးသူတုိ့ရဲ့ဘ၀ကုိအေၾကာင္းအရာအသစ္..
လူမႈ၀န္းက်င္အသစ္မွာစတင္လုိက္ၾကေတာ့သည္။
×××
တစ္ခါတစ္ရံမနက္ေစာေစာေလးမွာႏုိးေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ..ပဲဲျပဳတ္သည္တစ္ဦးတေလ၏ေအာ္သံေလးကုိ
ၾကားရတတ္ခဲ့ေလသည္။
ထုိအသံေလးေတြဟာတကယ္ေတာ့
ဘ၀မွာမိသားစုအတြက္..သားသမီးေတြအတြက္..ပဲျပဳတ္ေတာင္းေလးကုိေခါင္းေပၚရြက္ခဲ့တဲ့မိန္းမသားေတြ.
.မိခင္ေတြရဲ့အသံေလးေတြျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္သလုိ..။
မုတ္ဖက္ထုပ္ပူပူေလး..ေဟာဒိကမုန့္ဖက္ထုပ္..ဆုိေလေသာ..ညနက္နက္မွာၾကားရတတ္ေလတဲ့
အသံေလးေတြကေတာ့မိသားစုအတြက္..သားေတြသမီးေတြအတြက္..သမာအာဇီ၀နဲ့..မုိးထဲ..ေလထဲ..
ႏွင္းေတြထဲမွာ..မုန့္ဖက္ထုပ္ေတာင္းေလးကုိပခုံးေပၚထမ္းသြားတဲ့ဖခင္ေတြ..ဖေအေတြရဲ့ပုံရိပ္ေတြမ်ားလား..။
×××
ေဟာဒိကမၻာၾကီးမွာအသားအေရာင္..ဘာသာစကား..
ဓေလ့စရုိက္ေတြကြဲျပားေနေနၾကေပမယ့္ေခတ္အဆက္ဆက္..ရာစုအဆက္ဆက္..အခ်ိန္ကာလအဆက္ဆက္
ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္တဲ့စကားလုံးေလး..အေခၚအေ၀ၚေလးေတြကေတာ့လူသားဆန္တဲ့..လူ..ဆုိတဲ့
ေခါင္းစဥ္ေလးေအာက္မွာအျမဲတည္ရွိေနမွာအေသအခ်ာပါပဲ..။
အေဖ..
အေမ..
အေဖနဲ့အေမ..လုိ့ရင္ဘတ္ေလးနဲ့ေခၚၾကည
့္ၾကည့္ပါလားမိတ္ေဆြ..။
ခင္ဗ်ားရင္ဘတ္ထဲက..အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကုိၾကယ္ေတြကေငးၾကည့္ေနေတာ့မွာအေသအခ်ာပါပဲ..။
×××
..
No comments:
Post a Comment